29 مارس 2024 - تحقیقات جدیدی که در کنگره اروپایی چاقی امسال (ECO) در ونیز، ایتالیا (12 تا 15 مه) ارائه شد، محدوده ی وزن بهینه ی بدن را برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 به منظور به حداقل رساندن خطر مرگ ناشی از هر نوع بیماری قلبی عروقی از جمله نارسایی قلبی، بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری مزمن کلیوی، شناسایی کرد.

این یافته‌ها، بر اساس داده‌های بهداشتی مطالعه ی بیوبانکبریتانیا، نشان می‌دهد که برای بزرگسالان 65 سال یا کمتر، حفظ شاخص توده بدنی (BMI) در محدوده طبیعی 23-25 کیلوگرم بر متر مربع با کمترین خطر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی مرتبط است. در حالیکه برای افراد بالای 65 سال، داشتن اضافه وزن متوسط باشاخص توده ی بدنی 26 تا 28 کیلوگرم بر متر مربع، با کمترین خطر مرتبط است.

حفظ وزن سالم برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی، به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که مستعد ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و مرگ هستند، بسیار مهم است. با این حال، مشخص نبود که آیا محدوده بهینه BMI برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بسته به سن متفاوت است یا خیر.

برای رفع این شکاف‌های دانش، محققان تفاوت‌های سنی در ارتباط بین BMI و خطر مرگ قلبی عروقی را در 22874 شرکت‌کننده در مطالعه ی Biobank بریتانیا با تشخیص قبلی دیابت نوع 2 در زمان ثبت نام در این مطالعه بین سال‌های 2006 تا 2010، بررسی نمودند. بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی قبلی از این مطالعه کنار گذاشته شدند.

میانگین سنی همه شرکت کنندگان 59 سال بود و حدود 59 درصد زن بودند. سلامت قلبی عروقی آنها با استفاده از سوابق سلامت مرتبط، به مدت نزدیک به 13 سال پیگیری شد که طی آن 891 شرکت کننده بر اثر بیماری های قلبی عروقی جان خود را از دست دادند.

محققان داده‌ها را در دو گروه سنی - افراد مسن (بیش از 65 سال) و میانسال (65 سال یا کمتر) - تجزیه و تحلیل کردند و رابطه بین متغیرهایی مانند BMI، دور کمر، و نسبت دور کمر به قد را با خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی ارزیابی کردند.

نقطه برش بهینه BMI نیز در گروه‌های سنی مختلف محاسبه شد و یافته‌ها برای عوامل خطر سنتی متابولیکی قلبی و سایر عوامل مرتبط با پیامدهای نامطلوب قلبی عروقی از جمله سن، جنس، سابقه کشیدن سیگار، مصرف الکل، سطح ورزش بدنی و سابقه ی بیماری های قلبی عروقی تنظیم شد.

تجزیه و تحلیل ها نشان داد که در گروه میانسال، داشتن BMI در محدوده ی اضافه وزن (25 کیلوگرم در متر مربع تا 29.9 کیلوگرم بر متر مربع) با 13 درصد خطر بیشتر برای مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی نسبت به افراد دارای شاخص توده بدنی در محدوده طبیعی (کمتر از 25.0 کیلوگرم بر متر مربع) همراه بود.

با این حال، در گروه سالمندان، داشتن BMI در محدوده ی اضافه وزن (25 کیلوگرم بر متر مربع تا 29.9 کیلوگرم بر متر مربع) با 18 درصد خطر کمتر برای مرگ در مقایسه با داشتن BMI در محدوده طبیعی (کمتر از 25.0 کیلوگرم در متر مربع) همراه بود.

رابطه ی بین BMI و خطر مرگ قلبی عروقی، حتی پس از طبقه بندی بر اساس سن، یک الگویU شکل نشان داد، بنابراین نقطه برش بهینه BMI در گروه افراد مسن و میانسال متفاوت است.

برای گروه میانسال، برش بهینه ی شاخص توده ی بدنی 24 کیلوگرم بر متر مربع بود، در حالی که برای گروه مسن، 27 کیلوگرم بر متر مربع بود. در نتیجه، برنامه‌های درمانی شخصی را می‌توان در محیط‌های بالینی با تنظیم توصیه‌ها برای گروه‌های سنی مختلف توسعه داد.

محققان همچنین رابطه ی مثبتی را بین اندازه ی دور کمر و نسبت "دور کمر به قد" و خطر مرگ قلبی عروقی پیدا کردند. با افزایش دور کمر، خطر مرگ قلبی عروقی نیز افزایش متناظری را نشان داد.هنگامی که جمعیت مورد مطالعه به دو دسته مسن و میانسال تقسیم شد، این روند صعودی ثابت باقی ماند. الگوهای مشابهی برای نسبت دور کمر به قد مشاهده شد. با این حال، هیچ نقطه برش BMI قابل توجهی شناسایی نشد.

دکتر Shaoyong Xu از بیمارستان مرکزی Xiangyang، وابسته به دانشگاه علم و هنر Hubei در چین، گفت: ما نشان دادیم که BMI بهینه برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بسته به سن، مستقل از عوامل خطر متابولیک قلبی متفاوت است، یافته‌های ما نشان می‌دهد که برای افراد مسن‌تر که دارای اضافه وزن متوسطی هستند اما چاق نیستند، حفظ وزن به جای کاهش وزن ممکن است راه عملی‌تری برای کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی باشد.

او افزود: یافته های ما همچنین نشان داد که چاقی ممکن است تا حدودی در برابر بیماری های کشنده نقش محافظتی ایفاء کند. مکانیسم های بیولوژیکی احتمالی که این "پارادوکس بقای چاقی" را در افراد مسن توضیح می دهد ممکن است با نرخ پایین تر تحلیل توده ی استخوانی مرتبط باشد که این امر باعث کاهش اثرات دوره های سقوط و تروما، و ذخایر تغذیه ای بیشتر برای سازگاری با دوره های استرس حاد می شود.

نویسندگان گفتند: در آینده، از معیارهای چاقی مرکزی، مانند دور کمر، برای اصلاح بیشتر این خطر استفاده خواهند کرد.

این یک مطالعه مشاهده ای است و به این ترتیب، نمی تواند یک ارتباط علی را اثبات کند. محققان محدودیت‌های مختلفی را برای یافته‌های خود تأیید کردند، از جمله تعداد کمی از مرگ‌های قلبی عروقی و نداشتن اطلاعات در مورد نوع بیماری قلبی عروقی یا درمان های خاص.

آنها همچنین خاطرنشان کردند که اکثر شرکت‌کنندگان در مطالعه ی Biobank بریتانیا سفیدپوست هستند، بنابراین این یافته‌ها ممکن است برای افراد با پیشینه‌های قومی دیگر صدق نکند. همچنین، ماهیت این مطالعه کوهورت ممکن است خطاهای طبقه‌بندی بالقوه‌ای ایجاد کرده باشد که می‌تواند تا حدی بر نتیجه‌گیری تأثیر بگذارد، زیرا اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریک فقط در شروع مطالعه ارزیابی شد و وزن بدن ممکن است در طول دوره پیگیری تغییر کرده باشد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-03-uk-ideal-weight-adults-diabetes.html